Alıntı

Toplumsal hayat bizi doğadan kopardı, onunla yeniden bütünleşmek zorundayız. “Ağaca sarılan hippi” imajını kastetmiyorum, onda yanlış bir şey yok da, demek istediğim, bir psikolojik ve ruhsal evrimin çok gerektiği. Şimdiki hayat tarzımızla ilgili en büyük sorunun ruhsallık eksikliği olduğunu düşünüyorum…

Julian Goldberger ("Şahin"in yönetmeni)

6 Ağustos 2010 Cuma

Yaşamak

IMDB: 8.2 (235. sırada)
Allmovie: 5 tam yıldız
Manalı Filmler puanı: 9.5
“İnanç ve Sanat” sitesinin listesinde 3. sırada
“Sinema Tarihinin En İyi 1000 Filmi” listesinde 83. sırada

Büyük usta Kurosawa’nın erken dönem başyapıtlarından biri…

Etliye sütlüye karışmayan, insanlara mesafeli, kokmaz bulaşmaz bir şef olan Bay Watanabe, mide kanseri olduğunu öğrenir. En fazla 6 ayı kaldığını bilmek onda önce delicesine eğlenme arzusu uyandırır, ama birkaç gün sonra gece hayatından bıkar. Kalan zamanını nasıl değerlendirmesi gerektiğini bulmaya çalışır. Sonunda birkaç ay içinde kendini değiştirmeyi başarır, topluma yararlı projelerin gerçekleşmesini ve vefatından sonra adının hayırla anılmasını sağlar…

İş arkadaşlarının “Mumya” lakabı taktıkları, o derece “yaşıyormuş gibi yapan” ana karakterin dönüşümü zaten yeterince çarpıcı iken, doğal olarak Kurosawa, bu karakter çalışmasını yüksek değerde bir felsefi zemine oturtmayı da başarıyor, filmini “hayatın anlamı” üzerine yapılmış en önemli eserlerden biri kılıyor.

Bay Watanabe’yi canlandıran Shimura’nın acı dolu yüzü uzun süre aklınızda kalacak. Özellikle barda “zamanın nasıl da akıp gittiğini” anlatan o şarkıyı söylediği sahnede ve salıncakta sallanırken, ölümü çok yakın olduğu halde, hiç olmadığı kadar mutluyken…

Ünlü yönetmen Francis Ford Coppola (“The Godfather / Baba” serisi, “Apocalypse Now / Kıyamet”): “Çoğu yönetmenin birlikte anıldığı bir, bilemediniz iki başyapıtı vardır. Kurosawa’nın 8-9 tane var” demişti. “Ikiru”, onlardan biri…

Ödülü:
Berlin Film Festivali’nde, Berlin Senatosu’nun özel ödülü (1954)

Seçme replikler:
Watanabe (şarkı): “Hayat öyle kısa ki
Aşık olun sevgili kızlar
Dudaklarınız hala kırmızıyken
Ve bedeniniz soğumadan evvel
Çünkü yarın var olmayacak”

Toyo: “Benim ne yardımım olur ki?”
Watanabe: “Sana sadece bakmak bile iyi hissetmemi sağlıyor. Şu ‘mumya’ kalbimi ısıtıyor. Bana karşı çok naziksin. Hayır, bu değil. Çok gençsin, sağlıklısın. Hayır, bu da değil… Hayat dolusun. Ve ben… ben bunu kıskanıyorum. Ölmeden, hiç olmazsa tek bir gün senin gibi olabilsem keşke. Bunu beceremezsem, ölmeyi de başaramam. Bir şey yapmak istiyorum, manalı bir şey, bunu sen gösterebilirsin bana. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Nasıl yapacağım, bilmiyorum. Belki sen de bilmiyorsundur ama lütfen… mümkünse… nasıl senin gibi olabileceğimi göster bana…”

Ikiru / To Live / Yaşamak
Yönetmen: Akira Kurosawa
Senaryo: Shinobu Hashimoto, Hideo Oguni, Akira Kurosawa
Yapımcı: Sôjirô Motoki
Oyuncular: Takashi Shimura (Kanji Watanabe), Shinichi Himori (Kimura), Haruo Tanaka (Sakai), Minoru Chiaki (Noguchi), Miki Odagiri (Toyo), Bokuzen Hidari (Ohara)
1952 Japonya yapımı, 143 dakika
DVD firması: As Sanat

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder