Onibaba

Korku öğelerini ve cinselliği kullanışı bakımından da, ama asıl insan ruhunun karanlık labirentlerinde fütursuzca dolaşması açısından bir öncü eser…

IMDB: 8,0
All Movie: 4,5 yıldız
Rotten Tomatoes: % 82
Manalı Filmler: 9,0
Steven Jay Schneider’ın “Ölmeden Önce Görmeniz Gereken 1001 Film” listesinde

Kaneto Shindo’ya saygıyla…
(28 Nisan 1912 - …)

Ortaçağ’da doğa daha korkunçmuş, şimdiki kadar kontrol edilemediği için.

İnsanlar daha cahilmiş, bilim bugünkü kadar ileri olmadığı için.

Devlet ve yasalar bugünkü kadar gelişmiş değilmiş, daha savunmasızmış insanlar, daha fazla korkuyorlarmış, bu yüzden de daha korkunç işler yapıyorlarmış.

Tüm bunları çok az diyalogla, ama yoğun bir sinema diliyle anlatıyor “Onibaba”.

Zamanının hayli ilerisindeymiş bu film, hala dimdik ayakta…

14. yüzyıl, Japonya… Bitmek bilmez savaşlar ülkeyi harabeye çevirmiştir, insanlar aç ve umutsuzdur. Savaşa götürülen Kichi’nin annesi ve genç karısı, evin yakınlarına yolu düşen savaşçıların (gerekirse onları öldürerek) giysi ve silahlarını Ushi’ye pirinç karşılığı satarak hayatlarını sürdürmektedirler. Komşuları Hachi savaştan döner, anlattığına göre kaçmıştır, Kichi de ölmüştür. Hachi ile artık kocasını beklemesi gerekmeyen Genç Kadın arasında bir ilişki başlar. Gelininin Hachi’yle evlenerek kendisini yapayalnız bırakmasından ürken Yaşlı Kadın, biraz da ilişkiyi kıskandığı için onları engellemeye, Gelin’i korkutmaya çalışır. Üçü, adım adım trajik sona yaklaşırlar…

Kadınları dini konularda cesaretlendirme amacıyla tasarlanmış ünlü bir Budist kıssadan hareketle yazılan “Onibaba”, 2. Dünya Savaşı sonrasında Japon toplumunda oluşan ahlaki yozlaşmayı anlattığı düşünülen bir film. Gerçekten de tüm karakterler “öldür ki öldürülmeyesin” prensibiyle hareket ederler, hiçbir erdemleri, hiçbir inançları kalmamış gibidir.

İnsanları bu hale getiren savaş, her biri bir dakika bile sürmeyen birkaç küçük çatışma sahnesi dışında hiç gösterilmez filmde; ama etkisi hep hissedilir. Ana karakterlerin adeta ruhunu ezer, o yüzdendir ki bir duruşları varsa hayat içinde, o da savaş karşıtı olmaktır, “bunun onların savaşı olmadığını” konuşurlar.
Atmosferi çok etkileyicidir “Onibaba”nın; insan boyunda sazlıklarla kaplı bataklık, etkileyici yüzler ve ifadeler, muhteşem gölgelerle dolu siyah beyaz görüntüler, temelde çığlığa benzer insan sesleri ve davul ritimlerinden oluşan müziği ile benzersiz bir dünyayı tasvir eder, adeta cehenneme davet eder seyircisini...

Korku öğelerini ve cinselliği kullanışı bakımından da, ama asıl insan ruhunun karanlık labirentlerinde fütursuzca dolaşması açısından bir öncü eserdir…

Filmde hayalet, canavar vb korku öğeleri yoktur; tam da bu yüzden eşsizdir “Onibaba”: Sıradan insanların ne kadar korkunç olabildiğini göstermeye cüret etmiştir…

Ödülleri:
En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu (Yoshimura) ve Görüntü Yönetmeni dallarında Blue Ribbon Ödülü.

Meraklısına:
Japon kültüründe “Onibaba”, ihtiyar kadın kılığında insanlara görünen ve onları yiyen canavarların adıymış, filmin ismi buradan geliyor.

Filmde sözü edilen iç savaş, neredeyse 50 yıldan fazla sürmüş.

Üretken bir sanatçı olan Kaneto Shindo’nun 150’den fazla senaryoda adı bulunuyor, 44 uzun metrajlı film çekti. 99 yaşında –henüz gösterime girmeyen- “Ichimai no hagaki”yi tamamladı.


Shindo’ya göre maskenin onu takanlarda yaptığı değişiklik, atom bombası kurbanlarında oluşan figür bozukluğunu simgeliyormuş.

Fragmanı

Benzer filmler:
"Ugetsu Monogatari" (Kenji Mizoguchi, 1953)
"Kwaidan" (Masaki Kobayashi, 1964)
"Throne of Blood / Kanlı Taht" (Akira Kurosawa, 1957)
"Woman of the Dunes" (Hiroshi Teshigahara, 1964)

Devil Woman / Onibaba
Senaryo ve yönetim: Kaneto Shindo
Yapımcılar: Hisao Itoya, Tamotsu Minato, Setsuo Noto
Oyuncular: Nobuko Otowa (Kichi'nin Annesi), Jitsuko Yoshimura (Kichi'nin Karısı), Kei Satô (Hachi), Jûkichi Uno (Samuray general), Taiji Tonoyama (Ushi)
1964 Japonya yapımı, 103 dakika, siyah beyaz.