Alıntı

Toplumsal hayat bizi doğadan kopardı, onunla yeniden bütünleşmek zorundayız. “Ağaca sarılan hippi” imajını kastetmiyorum, onda yanlış bir şey yok da, demek istediğim, bir psikolojik ve ruhsal evrimin çok gerektiği. Şimdiki hayat tarzımızla ilgili en büyük sorunun ruhsallık eksikliği olduğunu düşünüyorum…

Julian Goldberger ("Şahin"in yönetmeni)

15 Şubat 2013 Cuma

Venüs’le Buluşma


Szabo, bununla kalmıyor, kapitalist düzende sanat eserinin metalaştırılması sürecini eleştiriyor, birleşme çabasındaki Avrupa ülkeleri insanlarının görünmeyen ırkçı yüzlerini sergiliyor, kapitalist toplumda yaşarken, sanatlarından çok sendikal haklarına kafa yormaları gereken sanatçıların durumlarına eğiliyor ve bir aşk öyküsü anlatıyor

IMDB: 6.7
Rotten Tomatoes: % 100
Manalı Filmler: 9.0


Kimi filmler vardır; yönetmeninin başarısına şapka çıkartsanız da yeterince iletişim kuramazsınız. 
Örneğin bir arkadaşınız sorduğunda hararetle “Mutlaka gör, harika bir film,” diyemezsiniz.

Macar usta Istvan Szabo’nun filmleri -itiraf etmeliyim ki- benim için hep böyle oldu. Sanatçının gerek festivalde izlediğim “Hanussen”i için ve gerekse sinema yazarlarınca geçen yılın en iyi yabancı filmi seçilen “Mefisto”su için hep aynı tanımlamayı yaptım: Sinemasal bakımdan hayranlık uyandıracak denli usta işi, ama soğuk filmler…

Szabo’nun iki filminde de gördüğümüz sinemasal tavrı ustaca olsa da sonuç aynıydı: Filmleriyle yeterince iletişim kurulamıyordu. Film seyretmekten çok ders dinler gibi hissediyordum kendimi, hatta Szabo’nun emin olduğum ustalığının filmdeki yansımalarını bile keyifle, tadına vararak izleyemiyordum.

Bu şu demek: Szabo’nun iki filmi de bana, ustalıkta ondan aşağı kalmayan Emir Kusturica’nın “Time of the Gypsies / Çingeneler Zamanı” kadar tat vermemiştir. Daha da ileri gideyim, Szabo’yla kıyaslandığında “yeni yetme” kalacak Guiseppe Tornatore’nin filmleri, ille de “Stanno Tutti Bene / Herkesin Keyfi Yerinde” benim için Szabo filmlerinden çok daha farklı bir önem taşır.

Bu düşüncelerle gittiğim “Venüs’le Buluşma”, beni şaşırttığı kadar sevindirdi de. Szabo, eskisi kadar usta kuşkusuz. Sinema dili yine aynı. Ama bu film, “Hanussen”den de “Mefisto”dan da farklı.

Çünkü “Venüs’le Buluşma”, her şeyden önce insancıllığıyla öne çıkan bir film. Szabo diğer iki filminde olduğu gibi yine bir sanatçıyı eksen almış; bu kez tematik farklılık, sanatçı-iktidar ilişkisini değil, sanatçılar topluluğunun özel ilişkilerini konu almasında, bir sanat eseri yaratma sürecinin perde arkasını vermesinde.

Paris’te Wagner’in ünlü operası “Tannhauser”i sahneye koymaya çalışan Macar orkestra şefi Szanto’nun ve çevresindeki sanatçılar mozaiğinin ilişkilerini anlatan Szabo, bununla kalmıyor, kapitalist düzende sanat eserinin metalaştırılması sürecini eleştiriyor, birleşme çabasındaki Avrupa ülkeleri insanlarının görünmeyen ırkçı yüzlerini sergiliyor, kapitalist toplumda yaşarken, sanatlarından çok sendikal haklarına kafa yormaları gereken sanatçıların durumlarına eğiliyor ve bir aşk öyküsü anlatıyor.

Szabo’nun ustalığı orada ki, tüm bunları, en küçük ayrıntısına kadar özenle çalışılmış ve asla aksamayan bir filmde toplamayı başarıyor.

Siz de benim gibi Szabo filmlerine ısınamadıysanız bir de “Venüs’le Buluşma”yı deneyin: Çok büyük olasılıkla bu kez beğeneceksiniz; karşımızdaki kusursuz ve büyük bir sanat eseri çünkü.

Güneş, 2 Ocak 1992

Ödülleri:
Venedik Film Festivali’nde Altın Aslan için yarıştı, Close En İyi Kadın Oyuncu ödülüne değer görüldü.
Ayrıca 1 ödül daha.

Meraklısına:
Filmin görüntü yönetmeni Lajos Kaltai, “Malena” ile Oskar’a aday gösterilmiş, “Fateless / Kadersizlik” ile Berlin’de Altın Ayı kazanmış bir isim. Görüntüsünde imzası bulunan diğer filmler arasında “The Legend Of 1900 / 1900 Efsanesi”, “Hanussen” ve “Wrestling Ernest Hemingway / Ernest Hemingway ile Güreşmek” de bulunuyor. 


Meeting Venus / Venüs’le Buluşma

Yönetmen: Istvan Szabo

Senaryo: Istvan Szabo, Michael Hirst

Yapımcı: David Puttnam

Oyuncular: Glenn Close (Karin Anderson), Niels Arestrup (Zoltan Szanto), Moscu Alcalay (Jean Gabor), Macha Meril (Bayan Malikoff), Johanna Ter Steege (Monique Angelo), Erland Josephson (Picabia), Maria De Mederios (Yvonne)

1991 İngiltere, Japonya, Amerika ortak yapımı, 119 dakika

Dağıtımcı firma: İstanbul Film Ajansı

Gösterim tarihi: 20 Aralık 1991






Hiç yorum yok:

Yorum Gönder